Obecnie powszechny minimalizm w sztuce architektonicznym narodził się na początku lat 20. XX wieku. Awangarda jest podłożem minimalizmu, który obecnie bryluje w świecie architektury, sztuki i mody. Poszukiwania modernistów opierają się na syntezie technologii i duchowości koncepcji Miesa van der Rohe.
Minimalizm opanował wszystkie sfery życia, jest reakcją na otaczający nas hałas wizualny i nieporządek przestrzenny. Sztuka ta jest powrotem do wartości źródłowych, nie tylko skupianiem się na zewnętrznej formie. Głębia przestrzeni zostaje uwydatniona poprzez łączenie ze sobą materiałów, które nawzajem się uzupełniają bądź są swoimi przeciwnościami jak drewno i beton, gdzie dominantą staje się natura i trwałość, te cechy od razu kojarzą się z długowiecznością.
Minimalistyczna architektura – ujście konsumpcjonizmu
Wszechobecny konsupcjonizm znalazł swoje ujście właśnie w sztuce minimalizmu, uwydatniając detal w materiale bądź strukturze projektów, ma też odzwierciedlenie w stylu życia który opiera się na wyrzekaniu się nadmiaru bogactwa. Peter Zumthor w swojej książce “Myślenie Architekturą” opisuje swój minimalistyczny pogląd słowami: “Architektura ma swój własny obszar istnienia.
Pozostaje w wyjątkowo cielesnym związku z życiem. W moim wyobrażeniu nie jest ona zasadniczo ani przesłaniem, ani znakiem, lecz oprawą i tłem dla przemijającego życia, wrażliwym naczyniem dla rytmu kroków po podłodze, dla skupienia przy pracy, dla ciszy snu.”Zachowanie równowagi pomiędzy bryłą, wnętrzem i otoczeniem pozwala nam osiągnąć harmonię, tworząc tym samym aurę czystości i przejrzystości przestrzeni.
Nieco inaczej jest gdy mówimy o stylu barokowym, rokokowym bądź klasycystycznym. W tych przykładach znajdujemy przepych, który uwidacznia się pod postacią zdobnych detali architektonicznych i różnorodnych kombinacji materiałów w zależności od stylu. Nie tylko szwajcarskiemu mistrzowi była bliska sztuki minimalizmu Tadao Ando, Peter Zumthor, Luis Barragan, Louis I. Kahn to prekursorzy nienarzucającej się idei pojednania natury iarchitektury.
Teoria minimalizmu porządkuje naszą przestrzeń wydobywając tym samym esencję strukturużytych materiałów. W architekturze wnętrz ascetyczny wyraz przestrzenny jest bliski wielu stylom, na przykład skandynawskiemu, gdzie tak jak w japońskiej sztuce jakość, a nie ilość ma znaczenie. Prosta forma mebli nawiązuje do funkcjonalizmu. Uwaga skupiona jest tutaj na detalach, które są ukryte pod powierzchnią materiałów. Proste minimalistyczne wnętrza mają zastosowanie w każdym pomieszczeniu.
Styl, który sprawdza się w każdym wnętrzu
W kuchni na przykład prosta forma szafek otwieranych przez dotyk albo inteligentne niewidoczne światło podążające za nami w mieszkaniu przez wbudowane czujniki to cenny detal sztuki minimalizmu. W takim wnętrzu rezygnujemy z chaosu na rzecz ascetycznych elementów. Harmonia to cecha łącząca opisywany styl. Jak powiedział Claire Zimmerman “Nie znamy formy, tylko problemy budowlane. Forma nie jest celem, lecz rezultatem naszej pracy.” Podobnie Premiere Design – architekci z Warszawy, dostosowują przestrzeń wnętrz do potrzeb klienta.
źródło: minimalissimo.com
